اثر کمپوست آزولا بر عملکرد و جذب نیتروژن، فسفر و پتاسیم در برنج

کاهش آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه کودهای شیمیایی به ویژه اوره باعث بروز مشکلات زیادی در استان گیلان شده است. به منظور بررسی امکان کاربرد کمپوست به جای کودهای شیمیایی و مطالعه تاثیر آن بر عملکرد برنج، این تحقیق به صورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت اجرا گردید. در این آزمایش 3 مدیریت آبیاری (I1= شاهد با 100% و I2، I3، به ترتیب آبیاری با 80%، 60% تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و مقادیر مختلف کمپوست آزولا در 4 سطح (C1، C2، C3 و C4 به ترتیب بدون استفاده از کمپوست، 4، 8 و 12 تن در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که با کاهش مقدار آب آبیاری در سطح 60% تبخیر از سطح تشتک تبخیر، مقدار نیتروژن موجود در کاه افزایش معنی داری داشت و اثر مقادیر مختلف کمپوست بر مقدار نیتروژن و فسفر موجود در کاه و همچنین نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در دانه معنی دار بود. اثر متقابل آبیاری و کمپوست بر مقدار نیتروژن و فسفر موجود در گیاه معنی دار گشت و بیشترین مقدار عملکرد دانه برنج از تیمار 60% تبخیر از سطح تشتک تبخیر همراه با استفاده از 8 تن در هکتار کمپوست آزولا به دست آمد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که کاربرد کمپوست موجب افزایش عملکرد شده و استفاده از کود شیمیایی را هم کاهش می دهد.